Sağlık sektöründe birkaç yıldır çalışmama rağmen, NHS ile olan deneyimim çoğunlukla hasta olarak oldu. Hizmetlerini sık sık kullanmıyorum - belki yılda bir kez, en fazla, antibiyotik ihtiyacı olduğunda boğaz enfeksiyonu gibi küçük bir şey için. Aslında ihtiyacım olan tek hizmet, mental sağlık desteği oldu...
İngiltere'ye gelmeden önce de Türkiye'de ihtiyacım olan yardımı alamadım; tabii ki ücretini ödemeyene kadar. Bu yüzden geldiğimde NHS'in sağlayabileceği yardımı dört gözle bekliyordum. Sonuçta, sayısız 'Sessiz kalma, konuşalım' diyen yardım hatlarının reklamını yapan billboardlar, hayır kuruluşları ve özellikle akıl sağlığı desteği için oluşturulmuş hizmetler hakkında yayınlar ve kampanyalar görmüştüm ve burada işlerin farklı olacağını düşünmüştüm.
Ancak akıl sağlığı desteği almak uzun ve sinir bozucu bir yolculuk olduğunu çabucak fark ettim. Herkes durum aciliyeti farketmeksizin aynı noktadan başlıyor gibiydi ve sistemin sabit bir zaman çizelgisini takip ettiği hissi sık sık ortaya çıkıyordu - bu da çok yavaş hareket ediyordu. Benzer durumdaki diğer insanlarla konuştuktan sonra, bu deneyimin sadece bana özgü olmadığını öğrendim.
NHS Akıl Sağlığı Sistemiyle Deneyimim
Yolculuğum genellikle GP muayenehanemi ağlayarak veya çaresizlikle arayarak başlardı. Ancak yardım çığlıklarım hiçbir zaman sekreterlik personeline geçmemiş gibiydi. Doktorumla telefonda konuşmak altı hafta sürdü - ve o zaman bile yüz yüze randevu ayrıcalığına sahip değildim. Bunun yerine, beni yeniden başlatan diğer hizmetlere yönlendirdi. Bu hizmetlerin hiçbiri gerçek ihtiyacımı, yani bir ilaç incelemesini ele alma gücüne sahip değildi.
Gece yalnız mücadele ettiğimde nereye döneceğimi bilmiyordum. Acil hizmetlerin zamanını almak istemediğim için bir kriz hattını aradım. Açık oldukları saatler içinde bile kimse cevap vermedi. Başka birini denedim, 40 dakika bekledim ve hat kapandı. Bir kez daha denedim. Cevap yok. Ses kaydı yok. Sadece sessizlik.
Sonunda tüm bunların saçmalığına güldüm. Tüm bu billboardlar, reklamlar ve farkındalık günleri - ama işin aslına gelince, hizmetlerin hiçbiri gerçek veya erişilebilir görünmüyordu. Kendimi acile götürdüm ve 8 saat sonra triaj dışında kimseyi görmeden çıktım. İnanamıyordum ama her şeyden çok yorgundum. Deneyimime göre, son savaşınızı muhtemelen verecek kadar mücadele etmedikçe bakıma 'hak kazanamıyorsunuz'
Bozuk Bir SIstem
Bu sadece benim hakkımda değil. Hikayem, sistem tarafından hayal kırıklığına uğratılmış sayısız başkasının hikayesiyle örtüşüyor. NHS akıl sağlığı hizmetleri, bilindiği üzere yetersiz finansman altındadır ve ona aşırı yüklenmiştir. Talep, mevcut kaynakları çok aşmakta, hastaları uzun bekleme listelerinde sıkışıp kalmasına ve sistemin içinde kaybolmuş hissetmesine neden olmaktadır.
"Bu çok yalnız bir yolculuk. Başlangıçtaki panik geçtikten sonra, kendinizi rahatsızlık verici biri gibi hissetmeye başlıyorsunuz. Sanki 'tamam, yardımınızı aldınız şimdi iyileşin' der gibi herkes ve bir antibiyotik verir gibi her şeyden bir anda kurtulup mucizevi bir değişim sergilemenizi beklerler. Fakat, akıl sağlığı doğrusal bir yolculuk değil ve stabilite garanti edilebilir bir şey değil. Görüşüne göre ise, sistem bunu hesaba katmıyor.
NHS, özellikle akıl sağlığı konusunda, bozulmuş durumda. Bu, personel eksikliği mi? Sistemde çalışanların tutkusunun eksikliği mi? Kötü yönlendirme mi? Teşhis ve takip sürecinde adımlar mı eksik? Ya da holistik akıl sağlığı bakımına kıyasla ilaçlara çok fazla mı odaklanıyoruz?
Açık olan şey, sistemin sunabileceği tüm desteği reklam etmeye, aslında bu desteği sağlamaktan daha fazla zaman harcıyor olmasıdır. Hastaların yardım için savaşması gerekmemelidir. Zaten yeterince savaş veriyorlar. Akıl sağlığı bakımı bir hak, hastaların 'hastalığı hak etmek için yeterince hasta' olduklarını kanıtlamak zorunda kalacakları bir ayrıcalık değildir.
Değişim Zamanı
Sistemin yetişmesini beklerken kaç kişi sessizce mücadele ediyor? Artık sadece farkındalık yaratmakla ilgili değil - eylem talep etmekle ilgili. Akıl sağlığı bakımı, tüm diğer seçenekler tükendiğinde devreye giren bir şey olmamalıdır. Başından beri erişilebilir olmalıdır.
Daha fazla fon, daha fazla personel ve çok geç olmadan hastaları dinleyen bir sisteme ihtiyacımız var. Kimsenin duyulmak için bu kadar savaşması gerekmemelidir. Değişim zamanı çoktan geçti - akıl sağlığına hak ettiği acillikle davranmaya başlayalım.
Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda
Mustafa Kemal Atatürk
mevcuttur.
Türkçe 
English (UK)